Al wat aan het verdiepen in de route en overleg met Gideon (de mega trail die ervaring rijk is op de TDG) Soms bekruipt me het gevoel van twijfel, kan ik dit wel, ben ik hier sterk genoeg voor. Niet alleen lichamelijk maar vooral ook geestelijk. Alle filmpjes al 100 keer bekeken en droom dan weg, ruik bijna de bergen en hoor bijna de wind. Ik ga ervoor ik wil het doen ...dat is zeker.
Betekend natuurlijk ook veel voorbereiden met lopen. Dus hoppa Smilleke gaat Whoop Whoop aan de slag. Naast de normale kilometers en Core Stability (jaja Laurens...heeft me nog steeds in zijn tang!) ook wat meer specifiek trainen. Regelmatig wandelen was het advies van de kenners. Tijdens de TDG zal ik ook veel wandelen (zal nog niet meevallen om me daar aan toe te geven!) Dus rugzakje op, gewichtjes erin en wandelen dan maar. De eerste keren voelde ik me compleet belachelijk in mijn nieuwe X-Bionic outfit (mega mindy Rose top en airodynamische broek en dito sokken) compleet met mijn nieuwe Salamon mega rugzak vol met goody's om maar aan gewicht te komen...en dan afwisselend joggen en wandelen rondom de Lommelse Sahara. De eerste keren dus ook echt erg vermoeiend. Ik wil rennen en hard als het effe kan maar weet dat dit ook belangrijk is.
de kleding van X-bionic zit als gegoten, echt geweldig. Je voelt niet dat het draagt ook niet als je enorm zweet. Ik ben vooral te spreken over de BH, de eerste waar ik geen schuurplekken aan over houd. Inmiddels ook de sokken uitvoerig getest, zitten ook prima geen rare naden of stiksels die irriteren. We zijn de compressie sokken (lange versie met sok) voor mijn korte beentjes wat lang.
Daar gaan we nog een oplossing voor zoeken....Verder alleen maar goeds en tja de look, dat blijft
een kwestie van smaak en wennen.
In het kader van het lopen met stokken ben ik met Dhr Scarabee himself (Marc van Dijk) een dagje La Roche en omgeving gaan bekijken. Marc was daar voor de Ohm trail en met zijn gezinnetje een weekendje op de camping. Ik was zojuist de trotse bezitter geworden van enkele mooie nog blinkende Leki stokken.
een must is maar hier in de ardennen ....kweet niet. Vooral bergaf ben ik echt erg goed in mezelf tackelen met een van de stokken. Dan op naar de muur...steiler kan hier niet dus hoppa klimmen met die stokken.
En ja oke ik voel dat het zeker wat verlichting geeft. We ontdekken nog wat nieuwe mooie paadjes die zelfs Marc nog niet gezien had en na een veld van brandnetels en doorns te hebben doorgeploegd is het tijd om terug te gaan...maar niet voor mij! ik wil nog wat km maken dus laat me door Marc afzetten in het centrum en pak nog een mtb lusje van 15 km waarvan ik weet dat het 12km klimmen is en dan 3 km alleen berg af. Ik stuif omhoog en probeer eraan te denken de stokken te gebruiken...overigens voel ik me net zo'n indiaan met die stokken in mijn hand, nog een veer en zeemleren lapje en feest is compleet.
Ook niet geheel onbelangrijk, vandaag ook mijn nieuwe grotere rugzak getest met oog op de Eiger en TDG. Mooi en bekend Salamon Exemplaar, veel ruimte en vakjes en lusjes om alles goed vast op zijn plek te houden zodat hij niet schuift of schut. Perfect lijkt mij...nu nog een goede plek zoeken om die stokken er zo snel mogelijk in te krijgen!
Op het laatste moment beslis ik ook nog om met Peter en Julia naar de Trail des Vallees du chavalier
te gaan. Een mooi training, 35 km en veel klim en klauterwerk. Zalig gezelschap natuurlijk die op vrijdag komen logeren in Lommel. Zaterdag vroeg op en een stevig ontbijt richting Namur. De start is er 1 uit duizenden, LETOP: organisatie gooit een rotje van een berg af, rent zelf weg en na de knal gaan we met z'n alle bergop rennen...GEWELDIG wat een start.
Geen prijsceremonie maar een super blije organisatie met een bosje bloemen en een dikke knuffel!
Daarnaast ook wat klim en daal werk. Nu is Lommel niet echt een klimparadijs voor berggeiten dus wijk ik hier graag voor uit naar Genk naar de Terrils (Oude mijnen). In het kort voor de niet kenners;
2 bulten, flinke bulten, de ene redelijk te hardlopen de andere enkel op handen en voeten recht omhoog. Ook een mooie stokken test plek en dus nodig ik Tabe de Boer uit die als voorbereiding stokken wilde testen van Scarabee. We lopen rustig in en daarna begint het klim geweld. Het zijn pittige klimmetjes niet extreem lang maar wel erg afwisselend zo ook het afdalen. Ik probeer me niet naar beneden te storten maar op gecontroleerde wijze mijn tempo onder controle te houden. Ik merk dat de aangepaste core stability oefeningen zeker helpen, mijn benen doen hun werk goed. Ook Tabe geniet en is toch verrast door het spannende 1ste bultje...tijd voor bultte 2!
De klim omhoog kan op diverse manieren, laat de stokken maar in de rugzak je hebt handen en voeten nodig. Het is een flinke kuiten bijter en zelf ons beroeps soldaat heeft het zwaar. Eenmaal boven is het uitzicht geweldig. Nu de meest technische route naar beneden zien te vinden en proberen rechtop te blijven. We houden ons nog een uurtje zoet en dan zijn de kilometers en hoogte meters voldoende geweest...mooie training met super gezelschap!
Zo ook enkele weken later als ik met Michiel Andries en vrienden een pittige warme training doen op de Weefberg. Mooi rondjes met flinke klim zowel op als af en zelfs in tegengestelde richting. Ook hier dapper met de stokken rondgeblikt! Het lijkt zelfs te wennen...
Ook bedenk ik me dat ik misschien wel eens de Ardennen Mega Trail kan gaan lopen, mooie voorbereiding. Veel kilometers dit jaar en veel hoogtemeters. Technisch en zwaar parcours.
Inschrijven kan nog net dus thuis vlug alles op de mail en check....sta ingeschreven!
Doel is er niet ...gewoon lekker lopen en zie het als een training. Wat ik wel ga proberen is om nu eens goed op het eten en drinken te letten. Voldoende eten en drinken onderweg. Gebruik na overleg met Ingrid Peperkamp van Herbalife de H3Pro voor in de camelbag. Neem 2 extra zakjes mee, daarnaast heb ik een bidon mee die ik onderweg vul met water en evt aanvul met een zakje Hydrate. Daarnaast heb ik bij Elly van Vitae inmiddels goede keuze kunnen maken in de gelletjes van Tri-sport en Sportscontrole.
Als vaste voeding vul ik de rugzak bij met de reep van Mulbar en Chimpansee...en niet te vergeten pakje kauwgom! Er zijn enkel posten met water onderweg, geen voeding of sportdrank. Ik vertek de dag ervoor en later (veel later ivm verdwalen!!) komt Ingrid mijn kant op. Ik kom Tom Seegers tegen onderweg die ook onderweg is voor de AMT. Ik rijd naar de inschrijfplek, laat mijn tas controle en na veel gecheckt en dubbel check krijg ik mijn tasje met startnummer. Het is rustig bij de inschrijving en ik besluit lekker het hotel op te zoeken hapje eten en nog wat werk dingetjes door te nemen. Ik val in slaap en als ik om 2 uur wakker wordt is er nog geen Ingrid, oei....Ik heb wel wifi maar geen bereik kan d'r dus niet bellen. Beetje ongerust loop ik naar de P plaats om te kijken of ze daar staat toevallig...en tja hoor komt ze net aanrijden! Mooi heb ik nog 1 uur te slapen...dus niet want ik heb zin om te lopen en lig wat te draaien.
Om 3 uur eruit, ontbijten, aankleden, alles nog eens checken, Tom ophalen en hoppa naar de start. Het is nog donker en het wachten duurt mij te lang. Veel frans gezever wat ik niet versta en ik wil gewoon lopen.
Eindelijk mag ik....we duiken vrij snel het bos in en in een sliert van lampjes zie ik het langzaam dag worden. Nu korte en lange afstand lopen nu nog samen dus ik heb geen idee waar ik loop. Inmiddels heb ik een dame van mijn leeftijd bij me lopen, erg sportief type en sterk. ze blijkt de 54km te lopen en we lopen hetzelfde tempo. We lopen samen een aantal kilometers voor het echt klim werk begint. Het is nu of recht omhoog of recht naar beneden. Klimmen is echt klimmen en ik ben blij dat ik besloten heb mijn stokken thuis te laten. Ik heb mijn handen en voeten nodig om te klimmen over de rotsen en regelmatig gebruik te maken van touwen, kettingen en ladders. Dat het niet zonder gevaar is blijkt als mijn collega loopster haar stok "mis" prikt en bijna het ravijn in duikt. Ik besef dat ik wel gefocust moet blijven hier.
We komen op de splitsing van de 2 afstanden waar we direct te maken krijgen met een enorme klim.
er lijkt geen eind aan te komen, het regent en het is wat mistig. Ik loop alleen en het is toch een bijzonder gevoel. Het is hier prachtig! Ik kijk naar boven en zie steeds nog lintjes komen hoger en hoger. Eenmaal boven staat een vriendelijk vrijwilliger die me erop wijst dat ik 1ste dame ben en dat de volgende afdaling wel opletten is. Oke effe ademhalen en gaan dan maar. Het dalen is niet bedoeld hier om uit te rusten in tegendeel. Concentratie is toch best belangrijk, en jezelf proberen staande te houden op de steil en inmiddels gladde afdalingen valt niet mee en kost veel kracht. Gelukkig kom ik weer wat lopers tegen en loop ik niet meer helemaal alleen. Met het groepje proberen we via de touwen naar beneden te glijden ik struikel blijf gelukkig nog net achter een boom haken, wel lekker volle bak op een flinke kei...auw bloed en pijn hoort erbij hier! Niet zeuren en zagen maar doorlopen ben al over de helft dus...
De omgeving is hier adembenemend, zo loop ik door een veld van bosbessen, dik en paars en zelfs lekker. Het andere moment klim ik omhoog over rotsen en lijkt het wel de efteling met al dat mos en varens...verwacht elk moment een Laaf tegen te komen met een bakkie koffie!
Ik merk dat het eten en drinken nog goed gaat en ik probeer na elke post wat te eten enkel wordt het wel wat lastiger dus deel ik het in porties op. Het weer is slecht en de paden worden nog slechter. Veel modder en gladde stenen. Ik zie ook een aantal mensen flink vallen. Tijdens een afdaling naar beneden door en stroompje van water en stenen glij ik nog eens charmant uit over een gladde steen. Hoppa opstaan en lopen dan ben je het zo vergeten...auw it hurts! De trail is uitgezet met lintjes en oranje bordjes en stippen, zelf ik ben niet verkeer gelopen dus wil zeggen dat dat goed gebeurd is. Op de gevaarlijke plekken en klimmen staan vriendelijk vrijwilligers, en zo ook op de gevaarlijke oversteken bij de weg. Goed geregeld en zelfs op de waterposten zijn de mensen enorm vriendelijk. Ze zijn bezorgt en helpen vriendelijk met het doppie van mijn bidon los te krijgen. Mijn handen zijn een beetje beurs geworden van het vallen. De laatste post dus ik ben er bijna, bijna is hier best relatief want met dit parcours gaan de kilometers niet altijd effe snel!
Ik voel me nog super, alleen beginnen mijn voeten wat gevoelig te worden. Er zit flink wat zand in mijn schoenen en natuurlijk lekker nat. Muziek aan en de laatste kilometers weg tikken. Het laatste stuk is inderdaad zwaarder dan ik dacht en als verrassing nog een paar flinke klimmen. Als toetje nog een mooie oversteek door de plaatselijke rivier. Ik wankel want het koude water op die vermoeide benen geeft een apart effect! Ik ben er bijna zie de finish en nog fijner..ik zie ook Ingrid staan. Het is fijn om een bekend gezicht te zien en vooral als die ook nog eens staat te juichen en springen. Binnen...als eerste vrouw in net 13 uur en elfde overall. Jeetje zeg, dat had ik niet verwacht! Ik ben blij, moe en voldaan.
Ben niet uitgeput dus dat is goed.
Volgende trail is de Eiger dus tot die tijd wat rustig aan, wat lopen en wat core stability doen.
Ook hier heb ik zin in en ga het als een mooie training/voorbereiding voor de TDG zien.
Inmiddels zijn we Live en Online met de Lommel Oudoor Experience
Schrijf je op de site in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van alle nieuwtjes rondom LOE!!
Als je inschrijft voor 1 of meer van de activiteiten ontvang je van Bes-T een leuke en bruikbare verrassing per post om je nog beter voor te bereiden op de komende activiteiten!
Ik hou jullie op de hoogte en we zien elkaar snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten