Laatste blog was in april dus inmiddels als weer veel gedaan en veel gebeurd. Als voorbereiding op alle mooie geplande ultra trails komend jaar moet er veel gelopen worden. Veel kilometers in de beentjes houden is nummer 1 daarnaast natuurlijk zoveel mogelijk omstandigheden zien te vinden om te lopen. In de ochtend, middag, avond, regen, zon, wind...altijd een mooi moment om te gaan.
Samen met Ingrid Peperkamp ben ik op een mooie zaterdag richting Ardennen gereden om een trainingsrondje van 40 km te gaan maken met flink wat hoogte meters. Op naar Verviers. Op internet een MTB route gezocht zodat Ingrid kan fietsen en ik lopen. Ga vandaag ook eens wat proberen om met stokken te lopen. Normaal loop ik zonder omdat ik de hele weg ruzie heb met die dingen. Berg op vergeet ik ze te gebruiken en berg af struikel ik zowat over die dingen. Ik weet dat ik met oog op Tor de Geants ze zeker goed zal moeten gebruiken. In overleg met Scarabee wat verschillende modellen mee gekregen. We vertrekken vanaf station in Verviers en volgen de Suunto en vinden als snel de MTB bordjes. Enkel de `Suunto geeft een alternatief aan en dus laten we al snel de bordjes achter ons. De MTB die dit parcour op internet heeft gezet blijkt wel een erg goede fietser te zijn. Het parcour blijkt er technisch en vooral erg steil te zijn. Voor mij natuurlijk een prima training voor Ingrid ietskes minder leuk! Zoals gezegd de stokken in de aanslag en klimmen, blijkt toch moeilijk voor mij om dat ritme met die stokken te pakken te krijgen en sowieso om ze ergens neer te prikken zonder mezelf te raken. Ook lastig ....waar laat ik ze zo snel als ik bergaf ga! De route is erg afwisselend maar vooral erg veel klimmen en hoe! Boomwortels, keien, slootjes en bruggetjes kortom niet echt te doen met de fiets, zoals het hoort als je met mij op pad gaat loop ik graag eens verkeerd en probeer ik via een smal paadjes terug op de route te komen. Ingrid heeft hier een mooie alternatieve klim training voor mij van gemaakt: ik met de MTB ploegend omhoog en Ingrid met de stokken erachteraan. Het is erg mooi weer en warmer dan verwacht dus al snel zijn de bidons leeg. We tanken alles weer bij bij een mooie villa in het bos en vervolgen de route. Het leuke van zo'n dagje is dat je alle tijd kan nemen en genieten van de omgeving, bijkletsen, plannen maken en vooral veel lachten! Na ruim 40 km en de nodige hoogte meters is het station weer in zicht. Heerlijk gelopen, ben nog niet overtuigd van de stokken wel van mijn schoenen. Vandaag de eerste lange duurloop met hoogtemeters gemaakt op de Technica's.
In samenwerking met TCK die er natuurlijk voor zorgt dat we naar de Tor de Geants gaan, ben ik deze schoen aan het testen. De Tecnica TRS. Had er al flink wat kilometers mee gelopen maar niet zoveel geklommen als hier in Verviers. Ze lopen zalig, vooral bergaf blijkt de beloofde technologie zijn nut te bewijzen. Door de dikkere zool geen lasten van scherpe stenen en toch blijft het contact en feeling met de ondergrond goed.
De schoen is wat breder waardoor je voorvoet wat meer ruimte heeft. In mijn geval met wat bredere voeten is dat zalig. Ik ga nog wel een half maatje kleiner testen omdat de maatvoering wat anders is dan bij Salamon. Normaal loop ik altijd op Salamon wat me overigens super bevalt. Voor de modder en bospaden natuurlijk de speedcros en voor de wat ruigere paden verkies ik de S-lab.
Zoals ik in het vorige blog aangaf was het plan om naar Belves te gaan voor een 100km op de weg. Dus op naar het mooie frankrijk. Op uitnodiging van Vera Pauw en Bert van Lingen met Ingrid naar Belves waar we hartelijk ontvangen werden. Geweldig omgeving met veel groen, mooie heuvels, pitoreske kleine franse dorpjes en lekker eten!
Zoals je kunt verwachten met 2 bondscoaches (uit het voetbal!) draait alles om de sport en de voorbereiding. Er moet veel en gezond gegeten worden, met regelmaat en vooral niet teveel gesport worden. Ik ben niet te houden als ik de omgeving zie en pak elke kans om te wandelen, lopen of te fietsen. Ik ben hier voor een 100km op de weg maar de trail en wandelpaden hier zijn meer dan geweldig en zeker een aanrader! Er worden hier ook flink wat trails georganiseerd die bij ons nog erg onbekend zijn.
Samen met Bert spreken we de dag van de wedstrijd door en rijden we het rondje met de auto. Verdwalen zal hier zeker niet lukken alles staat super aangegeven en om de 5 km een post. Het parcour is absoluut niet vlak, veel klimmetjes. Kort, lang en hier en daar echt wel een pittige. Ik heb zoals gewoonlijk geen plan, geen schema, geen idee hoe ik dit ga doen.
Ik heb laatste tijd af en toe op de weg gelopen en in overleg met Esther Devilee de Hoka schoenen getest. Dat liep super dus ga die hier dan ook gebruiken. Net voor vertrek bij Scarbee een mooi setje team kleding van Salamon op mogen halen. In racing Red moet het dan gaan gebeuren.
De inschrijving verloopt niet helemaal super omdat ik geen verklaring van een sportarts bij de hand heb, gelukkig wel super coach Vera bij die via contacten bij de KNVB een verklaring regelt bij een arts waar ik eerder eens ben geweest...ik spreek geen woord frans, Vera gelukkig wel en na veel op en neer gebel en geren weet iedereen wie we zijn en kan ik blij naar huis met startnummer. De dag van de wedstrijd is Belves compleet in feest stemming. Lijkt wel of iedereen uit de buurt als vrijwilliger werkt, Het centrum is een mierenest van lopers. We drinken een koffie in de stamkroeg en ik wil weg, ik wil lopen heb er zin in. Bij de start probeer ik wat vooraan te gaan staan, er zijn ruim 600 deelnemers. Er wordt afgeteld en we gaan...mooi rondjes door het centrum waar ik Vera, Bert en Ingrid nog zie staan juichen, vervolgens 5 kilometer berg af richting Dordogne waar Vera klaar zal staan om met me mee te fietsen. Bert heeft een fiets in orde gemaakt met een lading bidons waar we de hele nationale ploeg mee kunnen voorzien van sportdrank. Ik hoef geen rugzak mee want Vera is compleet voorzien van gelletjes en reepjes voor ondeweg. Al snel blijk ik op te vallen bij mensen van de organisatie, komt misschien door het racing red truitje wat over mijn startnummer zit? Nee ik blijk vooraan te lopen bij de dames en mijn snelheid valt op. Er komt een auto met tijdregistratie voor me rijden en vanaf nu wordt er om de 5 km driftig getimed door de wedstrijdleider. Vera praat wat met de wedstrijd leiding en blijkt dat ze vanaf nu mij niets meer aan mag geven onderweg. Drinken moet ik zelf uit het kratje zien te hengelen en een reep of gelletje mag enkel op de aangewezen plekken bij de posten. Prima ik heb niet veel nodig. Ik geniet van de omgeving, heb mijn Ipod aangezet om een beetje de aandacht van de tijdregistratie auto voor me af te leiden. Het weer is nu nog prima. Onderweg staan veel mensen en vooral rondom te posten is het gezellig en druk. Bert en Ingrid rijden met het busje de route af en al snel zie ik een zeer enthousiast Bert en Ingrid springend langs de kant. Het Beter Best Bert Team is compleet met gele Tshirts en spandoek! Geweldig wat is dit leuk. Inmiddels zijn we flink eind onderweg, ik voel me goed en loop zalig. Hou me niet bezig met de tijd of tempo maar concentreer me op de omgeving en loop van post naar post. Dan komt de organisatie melde bij Vera dat de Marathon afstand in aankomst is en dat dit een officiële meting zal zijn...ok prima.Ik zie mijn tijd in een flits en besef dat dit wel erg hard gaat, 3uur 20 min als ik het goed heb gezien. Vera is erg zorgzaam en je merkt dat ze een top coach is, niet teveel vragen en niet teveel zeuren. Moedigt me wel aan om regelmatig te drinken en eten maar dat gaat me niet zo goed af.
Als snel naderen we het 50 km punt. De organisatie meld dat mijn startnummer goed zichtbaar moet zijn, Vera mag niet mee fietsen over het meet punt....pffff lijkt net echt zo!
Ik loop naar beneden en duik een mensen massa in, iedereen roept, klapt, fluit en tussen al die mensen zie ik een juichende Ingrid en Bert! Mijn tijd op het 50 km punt is snel...als ik het goed heb ergens net over de 4 uur. Ik wil me er niet teveel mee bezig houden ben tenslotte pas op de helft! Na de 50 km komt een steil stuk wat flink wat kracht kost, wel mooi en we komen langs mooie kastelen. De weg slingert en gaat veel op en af. Inmiddels is het weer aan het veranderen, het begint te regenen. Voor Vera niet echt fijn natuurlijk voor mij nu nog geen probleem. Onderweg krijg ik van een oude man een bosje bloemen omdat ik vooraan loop, hahaha wat een lol! De bloemen krijge een mooi plekjes tussen de bidons. Rond de 70 km krijg ik steeds meer last van mijn buik. Krampen in mijn darmen, dus besluit maar eens de bosjes in te duiken. Vera voelt zicht hier wat ongemakkelijk bij tja dat doen die voetbalvrouwen natuurlijk niet langs de weg! Ik ga een kilometer wandelen en probeer de krampen zo wat weg te lopen. Ik moet eten dat weet ik en Vera probeert en nog een reepje in te krijgen. Alles staat tegen op dit moment zelfs water smaakt niet. Ik stap flink door en na ruim een kilometer pak mijn oude tempo weer op. Het gaat redelijk en de wedstrijd organisatie was al ongerust bij Vera komen polsen wat er aan de hand was, en of ik hulp nodig had. Gelukkig begreep Vera dat ik niets nodig had en vooral geen lieve woordjes. Laat haar maar....ze lost het zelf op had Vera gezegt.....precies zoals ik dat ook van plan was. Inmiddels is het flink gaan regenen en gelukkig heb ik een passende ~Racing Red Salamon jas gekregen die regen en wind bestendig is. Bert wordt geïnformeerd en staat even later klaar met de jas langs de kant. Ik blijf stevig door stappen en geniet gelukkig nog steeds van de omgeving. Probeer niet aan de krampen te denken en weer dat ik bijna bij de brug over de Dordogne moet zijn.
Bij de rotonde ga ik weer lopen en weet dat ik nu ruim 5 kilometer flink omhoog moet klimmen maar dan ben ik er! De auto met de registratie komt bij me rijden en moedigt me aan, Vera spurt naar boven richting finish om me daar op te wachten. Verstand op nul niet naar boven kijken en gewoon lopen. Ik hoor de muziek, zie de drukte en zie Ingrid, Vera en Bert staan......ik ben er en wat een tijd 8,30,34.....Binnen als eerste vrouw, 6de overall en wat later blijkt een nieuw nederlands record!
Ik val bij Bert in de armen en begin te bibberen, ik ben koud en compleet leeg. Ik wil effe liggen en opwarmen met veel thee met suiker en warme deken. Wat een dag.....nooit gedacht dat ik dit zou kunnen en zeker nooit gedacht dat het ook nog in deze tijd zou kunnen doen. Als snel knap ik op en heb zin in koffie, chocomelk en warme kleding. Ik wordt uiteraard verwacht bij de prijsuitreiking dus tot die tijd terug naar de stamkroeg. Daar een geweldig ontvangst door de plaatselijke bevolking, hahaha Smilleke is bekend in Belves! De prijsuitreiking gebeurd met een berg formaliteiten en praatjes, ik versta er niets van maar geniet er toch zeker effe van, maar wil eigenlijk gewoon graag naar huis, in bad en een pizza en een fles goede franse wijn van Bert!
In de loop van de avond komt er een storm van berichten mbt het Nederlands record. Marc van Dijk is samen met Ingrid aan het onderzoeken hoe dat vastgelegd moet worden. Voor mij hoeft het in eerste instantie niet, maar goed ze hebben gelijk ik moet het vastleggen!
De volgende dag stuiter ik van de energie, wil bewegen dus hoppa wandelen dan maar. Onderweg naar de markt wordt ik 2 x herkend en gefeliciteerd, 12 kilometer verder op de markt regelmatig herkend en aangesproken....wow ben dus echt bekend geworden hier.
Ik heb geen last van het lopen en besluit in de middag met ingrid nog een stukje te gaan loslopen, voelt goed. Ik merk wel dat ik veel honger heb, er moet dus een inhaal race komen met eten. Gelukkig beschikt het huis van Bert en Vera over een geweldige keuken en we leven ons daar dan ook goed in uit. Maandag vlieg ik terug nadat ik bij de organisatie de nodige papieren heb laten tekenen voor de atletiek unie. In Rotterdam moet ik nog effe in het potje piesen voor de doping controle, blijkt nog niet zo makkelijk en eenvoudig maar goed....het is voor elkaar nu alles opsturen en afwachten of het officieel kan worden!
Wat een avontuur en wat een reacties van mensen, zo'n leuk en lieve berichtjes van mensen dat had ik niet verwacht en dat doet me toch echt wel wat. Dus nogmaals allemaal super bedankt!
De route nog eens bekijken; hier mijn Movescount link!
http://www.movescount.com/nl/moves/move30533634
En dan ben je weer thuis, en pak je gewoon de draad weer op. Werken gaat ook gewoon door. Met Impulse Creatief Denkwerk hebben we echt altijd wel wat te doen en na een paar dagen weg meteen beginnen met een ontplofte mailbox. Om wat uit te lopen maakte ik gebruik van het feit dat ik nog wat klein spul weg moest brengen. Rugzakje op en in draf opweg naar klanten in de buurt. Mijn benen voelen merkwaardig bijzonder goed, ben alleen wel moe en veel honger. Kwestie van bij eten en bij slapen.In overleg met Scarabee beloof ik om bij de Koning van Spanje trail wat te komen helpen eenmaal daar besluit ik om toch te lopen ....eerst de korte afstand, dan toch wat meer en uiteindelijk toch een start bewijs voor de 34km in de pocket. (nummer 9 van Bert!!) Ik beloof dat ik achteraan start en rustig aan ga doen.
Heb hier al veel gelopen maar nog nooit de trail zelf. Het is een enorme en gezellige drukte en veel bekende trail gezichten. Ik start zoals gezegd achteraan en kom in de meute terecht.
Ik hobbel de eerste kilometers nog wat aan maar kan de verleiding dan toch niet weerstaan om wat gas bij te geven om wat uit de drukte te komen. Ik loop veel bekende gezichten voorbij en maak hier en daar een praatje. Gezellig is het zeker en ik geniet van de omgeving en het mooie parcour. Ik hou me wel wat in want wil niets forceren zeker met de Reinsteig over 2 weken op het programma. Het is zalig weer, de zon schijnt en voor ik het weet sta ik weer bij de finish...heerlijk gelopen, dus mooie trainingsrondje geweest. Ik kleed me snel om om nog wat te helpen bij Scarabee in de tent. Leuk om mensen zo te helpen en te adviseren.
Volgende trail is de Reinsteig waar ik best wel zin in heb, enkel er tegenop zie vanwege de enorme berg deelnemers. Bij de vrouwen zie ik bijna allemaal duitse berggeiten staan uit de regio. Ben nog nooit in die omgeving geweest en van veel gehoord dat het mooi is maar best pittig. De hoogte profielen geven de schijn aan dat de eerste 25 km klimmen is en dan zouden we het ergste gehad hebben....Op naar Duistland! Maar eest langs Scarabee waar ik met Pepijn heb afgesproken om wat kleding op te pikken om te testen voor Tor de Geants. Een pracht setje X-bionic. Broekje, BH, Shirt en Vest. Ik ga dit niet dragen op de Trial (enkel de BH) maar de weken erna driftig testen. Wil je meer weten of X-Bionic ?binnenkort meer info en test blog over de kleding, voor de dames alvast: De BH is perfect!!
Naadloos, prima draagcomfort!
Ik ga samen met Ingrid die mij onderweg gaat volgen, wel fijn dat ik niet alleen hoef te gaan en dat er iemand op me past. Bovendien erg gezellig! Startnummer open halen en naar ons appartement lekker happie eten en dan vroeg naar bed. Om 4 uur gaat de wekker voor een ontbijtje, snel omkleden en op naar de startplek. Het is een drukte maar wat wil je met zoveel lopers. En zoveel verschillende lopers....De sfeer in 1 woord: Echte Duitse Gezelligheid.
Eenmaal op pad gaat het direkt berg op en dat blijft het voorlopig ook wel doen. Al naar een paar kilometer wordt het veld dunner en is er meer ruimte. Ik heb nog geen idee waar ik loop. ik heb een duitse dame ingehaald die me vervolgend bergop hijgend en kuchend voorbij komt. Bij de 3 de post (er zijn er slecht 13!!!!) staat Ingrid te zwaaien en in de aanslag met het fototoestel. Ik haal de hijgende duitse dame effe in en vervolg mijn eigen tempo.
De omgeving is geweldig. Alleen maar groen, groen en groener, weinig asfalt. Wel veel brede bospaden en af en toe een single track. Na 25 dacht ik dat het klimmen minder zou worden maar niets is minder waar we klimmen vrolijk verder. Hier en daar een kleine afdaling maar dan weer omhoog. Ik wil graag blijven lopen en probeer dat ook zoveel mogelijk te doen.
Telkens zie ik bij de post een blauw jasje zwaaien...Ingrid volgt de route en het is leuk een bekend gezicht te zien! We zitten best hoog en lopen regelmatig in de mist, de temperatuur is prima om te lopen en zeker voor het klimwerk! De kilometers vliegen werkelijk voorbij en ik geniet van de vergezichten. Veel toeschouwers langs de route de je aanmoedigen en enthousiast roepen dat ik 4 de vrouw loop. Ik vind het prima ik geniet en loop heerlijk.
Rond de 60 km is het hoogste punt bereikt en ik verwacht nu toch echt bergaf te gaan. Begint de vermoeidheid wel wat te voelen (ook de kilometers van Belves en koning van Spanje misschien!?) Ik neem een gelletje en probeer genoeg te drinken deze keer.
Tussen de 65 en 70 krijgen we nog een lekker lang stuk klimmen aangeboden en ik zie een aantal mannen om me heen afhaken en tegen spruttelen. Ik haal hier dan ook nog veel mannelijk schoon in....weet niet of ze daar blij van zijn geworden. Volgens de bordjes van de organisatie zijn we de 72 echt gepasseerd maar ik zie geen finish...wel veel wandelaars en toeschouwers. Zou er dan toch echt moeten zijn....nog 1 bocht en bij 73,3 km is de finish, mijn god wat kan 1,3 km lang zijn! Ik finish als 4e dame en ben erg tevreden, niet gedacht bij de eerste 10 te kunnen zitten. Ik wordt door veel mannen gefeliciteerd en handjes schudden en bedanken me zelfs voor het hazen, tja dat had ik dus niet in de gaten!
http://www.movescount.com/nl/moves/move31811691
Ik ga op zoek naar de vrolijk zwaaiende coach Ingrid en ik wil COLA! Het is een mega drukte en we besluiten het Shirt en Medaille op te halen en de auto te gaan zoeken. Ingrid loopt effe lekker verkeerd opzoek naar de auto zodat ik nog wat uit kan lopen (lees bergop kan waggelen). Wat een mooie trail, of natuurmarathon. Zeker de moeite waard, super organisatie en geweldige sfeer. Beetje druk maar ach eenmaal op weg merk je daar weinig van. We rijden naar huis en ik krijg steeds meer last van mijn benen, 4 uur zitten na 6 en een half uur lopen is niet handig. Ik wiebel wat op en neer en weet zeker dat ik dat morgen ga voelen.
Het blog voor deze keer ga ik afsluiten is al veel te lang geworden, maar er is zoveel te vertellen en nog zoveel te melden. Komende weken ga ik lopen met doel gericht op de Eiger. De volgende mooie uitdaging. Ik ga daarnaast veel spullen testen voor Tor de Geants.
Wat neem ik mee, wat ga ik dragen, hoe ga ik het aanpakken? Ik probeer jullie op de hoogte te houden enne.....misschien zie ik je ergens onderweg op een mooi bospad!
Whoop Whoop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten