Wat een mooie Zomerdag in Maart was het in Salland! Te laat met de reguliere inschrijving, dan toch op de reservelijst en dan toch gelukkig een startbewijs voor de 75km van de Salland trail. Had effe niet in de gaten dat het zover rijden was in mijn gedachten lag het bij wageningen...och ja scheelt niets!
Vroeg mijn bedje uit en een heerlijk auto ontbijtje muziekje aan en gas erop. Langzaam wordt het dag en de zon piept door de mist heen, prachtige ochtend plaatjes natuurlijk. Aangekomen in Nijverdal uiteraard een feestje van bekenden. Leuk iedereen te zien en te spreken. Ik heb er zin in, voel me goed. Om precies 9 uur geeft Bertus het startschot .....we mogen gaan genieten!
Zodra we het veld in zijn gaan we direkt berg op, meteen een goede test voor de beentjes maar die voelen goed. Ik loop samen op met Bart Eigenhuis, na de Dutch Coast heb ik hem niet meer gesproken en heb even de tijd om bij te praten. Het groepje mannen voorin wil graag weg en als ik even op de suunto kijk lopen we ruim 13 per uur...lijkt me wat rap voor een ultra van 75 km in verschiet. Ik besluit om alleen verder te lopen en mijn eigen tempo te pakken. Dus oortjes in met vers gevulde IPOD (met dank aan mijn dochter !) Al snel pak ik mijn eigen tempo en het voelt goed, wat is het hier nu al mooi en ik ben pas net onderweg.
Ik kom bij de eerste post waar ik al begin met afpellen, het is nu al warm aan het worden dus uit dat Shirt met lange mouwen. Ik loop vandaag voor de eerste keer een ultra afstand met de HOKA rugzak van Esther Devilee. Heb hem lekker vol gepropt met spullen om wat gewicht te hebben en te kijken hoe dat voelt op een lange trail. Ik ben weer op pad en slinger door de bossen, de paden zijn super weinig modder nu natuurlijk dus dat scheelt een hoop spring werk. Telkens kom ik Bart en zijn loopmaatje tegen. Ze zeggen dat vrouwen vaak moeten plassen onderweg....nou deze mannen waren daar ook erg druk mee.
Inmiddels worden we via allerlei weilanden en fiestpaden naar een geweldig tweede deel geleid. Ik hou niet van lopen op de weilanden vanwege alle pollen en knollen maar het valt mee en er is genoeg te zien onderweg. We komen bij de volgende post die nog bezig zijn met installeren. Ik neem wat water en vervolg snel mijn weg. Nu komt er een geweldig stuk natuur en daar ben ik benieuwd naar en heb ik zin in. Het valt me wel op dat bijna de hele weg er geen meter vlak is. Veel is vals plat voor in de bossen en op de heide. Niet steil genoeg om het direkt te merken maar je gaat het wel voelen na een tijdje. Als je dan om kijkt blijkt dat je toch gewoon omhoog gaat.
Overal liggen fotografen op de loer tijdens de trail, verstopt achter struiken, boven aan een klimmetje en net om de bocht. Natuurlijk treffen we ook de vrolijkste trail fotograaf van Nederland Mischa Visser, altijd leuk om hem zo vreselijk enthousiast rennend van de ene naar de andere kant te zien gaan.
De omgeving op dit stuk is echt geweldig wat een mooi natuurlijk gebied, je zou hier dagen kunnen rondzwerven. Bovendien een stevig trainings parcourtje met de mooie klimmetjes en hier en daar wat los zand. Onderweg moet ik toch even stoppen omdat mijn rug spontaan wel erg nat wordt....mijn camelbag lekt en van de goeie! Door het iets te enthousiast het shirt in mijn rugzak te proppen (die al best vol zat) heb ik het slangetje in een vreemde hoek gewrongen door de druk op de sluiting op zak is het daar gaan lekken. Grrrrr alles eruit en weer rustig netjes alles erin....natte rug heb ik al dus hoppa gaan dan maar. Wijze les: prop met enig beleid wat in je rugzak ook al ben je zo enthousiast dat het goed weer is en je graag een shirt uit wil doen.
Vandaag loop ik ook voor de eerste keer een ultra afstand met de tubes aan. Ik moet er de eerst 5 km nog steeds aan wennen geeft een vreemde druk op mijn benen en is erg aanwezig. Daarna is het wel erg prettig en ik heb het idee dat het zeker wat doet. Daarnaast gebruik ik natuurlijk bij de lange trails de Endurance creme van Bes-T en ik denk dat voor de lange afstanden dit voor mij een goede combinatie kan zijn. We zullen het toch in de dagen erna moeten kunnen ervaren of het herstel goed is natuurlijk.
Daar staat een enthousiaste Bertus te zwaaien en hij vraagt of ik nog verder ga....jajaja tuurlijk heb er zin in, banaantje happen, beetje water en hoppa daar gaan we weer voor het laatste rondje. Het hek uit gelijk volle bak door het losse zand omhoog.....hmmmm lekker, bovenbenen beginnen spontaan te pruttelen en kraken. Boven is het dan toch weer de moeite waard geweest en met een mooi uitzicht loop ik verder. Struikel nog even over een
Voel me nog steeds wel goed en heb zin in het laatste stuk na de oversteek waar alweer zo'n super enthousiaste vrijwillger staat om het verkeer tegen te houden duik ik weer het groen in. Een mooie klim omhoog en dan...beetje lastig punt volgens mij heb ik daar een bordje gemist en loop ik zonder verder te kijken links richting de rode lintjes. Lekker genietend vervolg ik mijn pad tot ......ik besef dat dit niet goed is, ik kom Ingrid tegen en die roept dat het idd niet goed is ik ben al weer bijna bij de finish! Ja hoor het zal ook weer eens niet, omkeren dus en terug. Waar kwam ik vandaag en waar moet ik naar toe? Ik zie 2 MTB-ers van de organisatie en vertel dat ik verkeerd ben gelopen. Mijn suunto geeft aan dat ik op 56 km zit en de MTB-er weet raad!
Hij rijd voor me uit vraagt waar ik al geweest ben...en hoppa she's back on track. Ik heb er wel effe vreselijk de JU in, ging het zo lekker, probeer ik zo op te letten, compleet met SUUNTO met route...loop ik weer verkeerd. Goed niks meer aan te doen, hopen dat ik niet teveel km extra of te kort maak en gewoon weer in de geniet modus. Heb wel even nodig om mijn loop ritme terug te pakken maar uiteindelijk loop ik weer lekker en geniet enorm van de omgeving.
Wat een prachtig stukje nederland. Het is een pittig stukje met veel klimmen maar zeker de moeite waard en op de hoogste punten kun je ook niet anders dan even stil gaan staan en om je heen kijken en dat moment proberen vast te leggen in je geheugen. Hier en daar kom ik lopers van de 50 km tegen en zie als snel weer dat ik terug op dezelfde positie loop voordat ik het bordje miste. In de verte zie ik ook Bart en loopmaatje hobbelen dus dat geeft me weer moed. Het terrein hier is wederom vaak vals plat en meer, net niet genoeg om te gaan wandelen maar toch wel pittig op zo'n lang stuk. Het dalen lijkt niet zo veel te zijn of in ieder geval valt dat minder op dan het vals plat. De temperatuur is natuurlijk geweldig, ik merk wel dat ik enorm veel vocht verlies met zweten en heb ook steeds meer dorst. Ik kom bij de laatste post op de 65 km. Vriendelijk vrijwillgers staan klaar met tafel vol met lekkers maar ik heb vooral dorst. Ik drink wat water en laat me verleiden tot de cola.....en die smaakt! Ik vertrek samen met Bart en loopmaatje en we wandelen even een stukje, volgens Bart is het daar vlak en kunnen we gaan rennen....Bart ik weet het niet maar volgens belgische begrippen was het toch echt wel bergop, en lang bergop!
Na een tijdje begin ik steeds meer last te krijgen van mijn maag, dat heb ik lang niet meer gehad. Ik besluit een stukje te wandelen misschien dat het zakt. Tegendeel, ik wordt steeds misselijker en besluit even achter een bosje te gaan staan en kom als snel tot de ontdekking dat de cola het probleem is geweest. Cola eruit, water in, stukkie wandelen en ik ben weer op pad. Voor mij dus geen cola onder het trailen dat is duidelijk. Het laatste gedeelte is erg mooi maar het begint zwaar te worden, dat zie ik ook aan de mensen die ik inhaal. Sommige hebben het echt erg zwaar en ik probeer ze nog een duwtje in de rug te geven en aan te moedigen. Ik kom nu op het punt waar ik eerder verkeerd liep en weet dat het nu niet ver meer is. Laatste stukje gaat snel voorbij en voor ik het weet zie ik de finish.
Toch als eerste vrouw binnen en onder de 7 uur....en vreselijk genoten! Ondanks wat strubbelingen onderweg toch lekker gelopen en een gemiddelde van 11 per uur. Het is een hartelijk welkom van Bertus en een mooie Buff kado. Ik drink veel want heb vreselijk dorst, zefs cola en die smaakt niet toch wel lekker. Veel lopers komen binnen de een fris en de ander worstelend met zichzelf. Ik heb zeker respect voor een aantal lopers die hier hun Ultra debuut maakte, het was een pittig loopje. Als 2de vrouw komt Leonie binnen, een dijk van een loopster vrolijk lachend als altijd. Ik krijg het koud en ga mezelf omkleden, bakkie koffie erin en hoppa richting Belgie. Het was een geweldige mooie dag en ik zou Bertus en zijn team willen bedanken voor de mooie en goed verzorgde trail. Leuk om zoveel mensen te zien en te spreken. Terug in de auto denk ik terug aan de mooie dag en wat een luxe dat ik dit kan doen en dat mijn lijf dit ook wil. Op naar de volgende uitdaging dan maar!? Ik hou je op de hoogte.....Whoop Whoop Smilleke
